ابزار تماس با ما

آنقدر
فريادهايم را
سکوت کرده ام
که اگر به چشمانم بنگريد
کر مي شويد...

وقـتی تــــــو بـا مـنی
تـرافیـــک میتونه زیباترین مکــــــث عالـم باشــه ... !!!

تنهايى راه رفتن سخت نيست
ولى وقتى ما اين همه راهو با هم رفتيم
تنهايى برگشتن خيلى سخته !!!

می آیی ...
می روی ...
و فقط یک سلام ...
و گاهی یک خداحافظی
نه ... این انصاف نیست ...
من و یک دنیا عشق .... تو و یک دنیا بی تفاوتی

طعم صداقتت ! را چشیده ام؛
تعریفی نداشت لعنتــــي!!.
لطفا کمی دروغ بگو,
شاید دروغ هایت, صادقانه تر باشد...

گفتی: شاید برگشتم.
هنوز زنده ام!..
به امید همان "شـــــایـــــــد" !!

تنهایی یعنی
امشبم مثل شبای دیگه
رو تختت دراز بکشی
آهنگ بزاری و بازم فکر کنی
به نبودنش
به حرفایی که باهم میزدید
به اینکه با غریبه ای رفته
و مثل همیشه چشمات تقاص پس بدن... !!!

دوست دارم بفهمم
کلاهی که سرم گذاشتی
از سر کی برداشتی ؟

بعضيا ارزونند
اما واسه ی آدم گرون تموم میشن!

من اگر روزی هم از تو بگذرم ، از رئیس آن کارخانه ای که
همچنان به تولید عطری که تو می زدی ادامه می دهد ، نخواهم گذشت!

ساعت از نیمه شب گذشته است و من به این می اندیشم
اگر کاری که " عشق " با من کرد با تو می کرد
چند روز دوام می آوردی ؟؟؟؟

غمگینــــم !
آنقدر که در مجاورتِ دریا هـــم
سراب مے بینم !
اگر نباشے ،
همیشه این َ م . . . !

دلم ساعتی میخواهد !..که مانده باشد روی
ساعتهای با تو بودن...

آدمی که می خواد بره ؛ میره !
دیگه داد نمی زنه که : من دارم میرم .....
اونی که رفتنشو داد میزنه ؛ نمی خواد بره !
داد میزنه که یکی مانع رفتنش بشه ... !!!

امتداد ِ بازوانـــــــــت
می شود ...
انتهــــــــای ِ دل سپردگی !

هر کی که بهت گفت دوست دارم ،
باور نکن ،
 خیلی ها میگن بارون رو دوست داریم
ولی با چتر میرن زیرش...!!!

دوستي تكرار دوستت دارم نيست....
 فهميدن ناگفتني هاي كسي است كه دوستش داري

دلـَــــــــــــــــــم، پُــر از زَخـــــــــــــم هایی ست
 که قرار است
وقتی بـــــُـــــزرگ شدم فراموشــشان کــنم...!

هيــــس ... !
حــــرف نزن !
صدای نفسهایت را ..
بیشتر از دروغ هایت دوست دارم ... !

جـــدايــي مــان
هيــچ يکـــ از تشــريفــات زمان آشنایی را نــداشت
فقــط تــو رفـــتــی
و مــن ســعي کـــردم
 
" سـنگ دل بــاشـــم "

شب عروسیه، آخره شبه ، خیلی سر و صدا هست. میگن عروس رفته تو اتاق لباسهاشو عوض کنه هر چی منتظر شدن برنگشته، در را هم قفل کرده. داماد سروسیمه پشت در راه میره داره از نگرانی و ناراحتی دیوونه می شه. مامان بابای دختره پشت در داد میزنند: M ، دخترم ، در را باز کن. M جان سالمی ؟؟؟ آخرش داماد طاقت نمیاره با هر مصیبتی شده در رو می شکنه میرند تو. M ناز مامان بابا مثل یه عروسک زیبا کف اتاق خوابیده. لباس قشنگ عروسیش با خون یکی شده ، ولی رو لباش لبخنده! همه مات و مبهوت دارند به این صحنه نگاه می کنند. کنار دست M یه کاغذ هست، یه کاغذی که با خون یکی شده. بابای M میره جلو هنوزم چیزی را که میبینه باور نمی کنه، با دستایی لرزان کاغذ را بر میداره، بازش می کنه و می خونه :

سلام عزیزم. دارم برات نامه می نویسم. آخرین نامه ی زندگیمو. آخه اینجا آخر خط زندگیمه. کاش منو تو لباس عروسی می دیدی. مگه نه اینکه همیشه آرزوت همین بود؟! A جان دارم میرم. دارم میرم که بدونی تا آخرش رو حرفام ایستادم. می بینی A بازم تونستم باهات حرف بزنم.

دیدی بهت گفتم باز هم با هم حرف می زنیم. ولی کاش منم حرفای تو را می شنیدم. دارم میرم چون قسم خوردم ، تو هم خوردی، یادته؟! گفتم یا تو یا مرگ، تو هم گفتی ، یادته؟! A تو اینجا نیستی، من تو لباس عروسم ولی تو کجایی؟! داماد قلبم تویی، چرا کنارم نمیای؟! کاش بودی می دیدی Mت چطوری داره لباس عروسیشو با خون رگش رنگ می کنه. کاش بودی و می دیدی Mت تا آخرش رو حرفاش موند. A Mت داره میره که بهت ثابت کنه دوستت داشت. حالا که چشمام دارند سیاهی میرند، حالا که همه بدنم داره می لرزه ، همه زندگیم مثل یه سریال از جلوی چشمام میگذره. روزی که نگاهم تو نگاهت گره خورد، یادته؟! روزی که دلامون لرزید، یادته؟! روزای خوب عاشقیمون، یادته؟! نقشه های آیندمون، یادته؟! A من یادمه، یادمه چطور بزرگترهامون، همونهایی که همه زندگیشون بودیم پا روی قلب هردومون گذاشتند. یادمه روزی که بابات از خونه پرتت کرد بیرون که اگه دوستش داری تنها برو سراغش.

یادمه روزی که بابام خوابوند زیر گوشت که دیگه حق نداری اسمشو بیاری. یادته اون روز چقدر گریه کردم، تو اشکامو پاک کردی و گفتی گریه می کنی چشمات قشنگتر می شه! می گفتی که من بخندم. A حالا بیا ببین چشمام به اندازه کافی قشنگ شده یا بازم گریه کنم. هنوز یادمه روزی که بابات فرستادت شهر غریب که چشمات تو چشمای من نیافته ولی نمی دونست عشق تو ، تو قلب منه نه تو چشمام. روزی که بابام ما را از شهر و دیار آواره کرد چون من دل به عشقی داده بودم که دستاش خالی بود که واسه آینده ام پول نداشت ولی نمی دونست آرزوهای من تو نگاه تو بود نه تو دستات. دارم به قولم عمل می کنم. هنوزم رو حرفم هستم یا تو یا مرگ. پامو از این اتاق بزارم بیرون دیگه مال تو نیستم دیگه تو را ندارم. نمی تونم ببینم بجای دستای گرم تو ، دستای یخ زده ی غریبه ایی تو دستام باشه. همین جا تمومش می کنم. واسه مردن دیگه از بابام اجازه نمی خوام. وای A کاش بودی می دیدی رنگ قرمز خون با رنگ سفید لباس عروس چقدر بهم میان! عزیزم دیگه نای نوشتن ندارم. دلم برات خیلی تنگ شده. می خوام ببینمت. دستم می لرزه. طرح چشمات پیشه رومه. دستمو بگیر. منم باهات میام ….

پدر M نامه تو دستشه ، کمرش شکست ، بالای سر جنازه ی دختر قشنگش ایستاده و گریه می کنه. سرشو بر گردوند که به جمعیت بهت زده و داغدار پشت سرش بگه چه خاکی تو سرش شده که توی چهار چوب در یه قامت آشنا می بینه. آره پدر A بود، اونم یه نامه تو دستشه، چشماش قرمزه، صورتش با اشک یکی شده بود. نگاه دو تا پدر تو هم گره خورد نگاهی که خیلی حرفها توش بود. هر دو سکوت کردند و بهم نگاه کردند سکوتی که فریاد دردهاشون بود. پدر A هم اومده بود نامه ی پسرشو برسونه بدست M اومده بود که بگه پسرش به قولش عمل کرده ولی دیر رسیده بود. حالا همه چیز تمام شده بود و کتاب عشق A و M بسته شده. حالا دیگه دو تا قلب نادم و پشیمون دو پدر مونده و اشکای سرد دو مادر و یه دل داغ دیده از یه داماد نگون بخت! مابقی هر چی مونده گذر زمانه و آینده و باز هم اشتباهاتی که فرصتی واسه جبران پیدا نمی کنند…

شبيه برگ پاييزي پس از تو قسمت بادم

خداحافظ ولي هرگز نخواهي رفت از يادم

خداحافظ و اين يعني در اندوه تو مي ميرم

در اين تنهايي مطلق كه ميبندد به زنجيرم.

ببار باران كمي آرام

كه پاييز هم صدايم شد

كه دلتنگي و تنهايي 

رفيق با وفايم شد...

خدایا تو مواظبش باش

نذار مثل من غصه دار بشه

نذار باغصه هاش تنها بشه

کنارش بمون بزار کنار کسی که دوسش داره شاد باشه

شاید قسمت نبوده شاید تو نخواستی کنارم باشه

اما من دیگه می رم با خاطره هامون زندگی میکنم تا تنها نباشن

اما تو بزرگی کن من می رم  مواظب عشقم باش